زندگی یعنی:

زندگی یعنی:

 بخند هر چند که غمگینی.

ببخش هرچند که مسکینی . 

فراموش کن هرچندکه دلگیری . 

آری اینگونه بودن زیباست هرچند که آسان نیست......

زندگی کن وگرنه..........

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻠﺒﻪ ﯼ ﺩﻧﺠﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻘﺸﻪ ﺧﻮﺩ

ﺩﻭ ﺳﻪ ﺗﺎ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ….

ﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﻋﺠﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻬﯽ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ.

ﮔﺎﻩ ﺧﺸﮏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻬﯽ ﺷﺮ ﺷﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮﺩ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺮﮒ

ﺑﻪ ﺷﻔﺎﺑﺨﺸﯽ ﯾﮏ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ

ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻗﻮﺱ ﻭ ﻗﺰﺡ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭد

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻥ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﻮﯾﯽ

ﯾﮏ ﺳﺮﺍﻏﺎﺯ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﺍﺳﺖ

ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺩﺍﺭد.……….

زندگی کن

ﺟﺎﻥِ ﻣﻦ، ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ

ﺭﻭﻧﻖِ ﻋﻤﺮِ ﺟﻬﺎﻥ ، ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﯽ ﮔﺬﺭﺍﺳﺖ .

ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ …

ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻮتاهی………

من وقفس

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید

قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

فصل گل می گذرد هم نفسان بهر خدا

بنشینید به باغی و مرا یاد کنید

یاد از این مرغ گرفتار کنید ای مرغان

چو تماشای گل و لاله و شمشاد کنید

هر که دارد ز شما مرغ اسیری به قفس

برده در باغ و به یاد منش  آزاد کنید

آشیان من بیچاره اگر سوخت چه باک

فکر ویران شدن خانه  صیاد کنید

جور و بیداد کند عمر جوانان  کوتاه

ای بزرگان وطن بهر خدا داد کنید

گر شد از جور شما خانه موری ویران

خانه خویش محال است که آباد کنید

کنج ویرانه زندان شد اگر سهم بهار

شکر آزادی و آن گنج خدا داد  کنید

زندگی زیباست چشمی بازکن

زندگـــی زیبـاســـت چشمـی بـاز کـن 

گردشـــی در کوچــه باغ راز کن 

هر که عشقش در تماشا نقش بست 

عینک بد‌بینی خود را شکسـت 

من مـیـــان جســـم‌ها جــان دیـــده‌ام 

درد را افکنـــده درمـان دیـــده‌ام 

دیــــده‌ام بــر شـــاخه‌ها احـســـاسـ‌ـها 

می‌تپــد دل در شمیــــم یاسها 

زنــدگــی موسـیـقـی گنـجشـکهاست 

زندگی باغ تماشـــای خداســت 

گـــر تـــو را نــور یـقیــــن پیــــــدا شود 

می‌تواند زشــت هم زیبا شــود 

حال من، در شهر احسـاسم گم است 

حال من، عشق تمام مردم است! 

زنـدگــی یــعنـی همیـــــــن پــروازهــا 

صبـــح‌هـا، لبـخند‌هـا، آوازهـــا 

ای خــــطوط چهــــره‌ات قـــــــرآن من 

ای تـو جـان جـان جـان جـان مـن 

با تـــو اشــــعارم پـر از تــو مــی‌شـود 

مثنوی‌هایـم همــه نو می‌شـود 

حرفـهایـم مــــرده را جــــان می‌دهــد 

واژه‌هایـم بوی بـاران می‌دهـــد