زندگی کن وگرنه..........

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻠﺒﻪ ﯼ ﺩﻧﺠﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻘﺸﻪ ﺧﻮﺩ

ﺩﻭ ﺳﻪ ﺗﺎ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ….

ﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﻋﺠﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻬﯽ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ.

ﮔﺎﻩ ﺧﺸﮏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻬﯽ ﺷﺮ ﺷﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮﺩ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺮﮒ

ﺑﻪ ﺷﻔﺎﺑﺨﺸﯽ ﯾﮏ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ

ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻗﻮﺱ ﻭ ﻗﺰﺡ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭد

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻥ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﻮﯾﯽ

ﯾﮏ ﺳﺮﺍﻏﺎﺯ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﺍﺳﺖ

ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺩﺍﺭد.……….

زندگی کن

ﺟﺎﻥِ ﻣﻦ، ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ

ﺭﻭﻧﻖِ ﻋﻤﺮِ ﺟﻬﺎﻥ ، ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﯽ ﮔﺬﺭﺍﺳﺖ .

ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ …

ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻮتاهی………

حضرت عشق

 ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

                             منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست

                                                         شب تار است و ره وادی ایمن در پیش

                                                                                         آتش طور کجا موعد دیدار کجاست

    هر که آمد به جهان نقش خرابی دارد

                                در خرابات بگویید که هشیار کجاست

                                                    آن کس است اهل بشارت که اشارت داند

                                                                              نکته‌ها هست بسی محرم اسرار کجاست

   هر سر موی مرا با تو هزاران کار است

                               ما کجاییم و ملامت گر بی‌کار کجاست

                                                          بازپرسید ز گیسوی شکن در شکنش

                                                                                کاین دل غمزده سرگشته گرفتار کجاست

 عقل دیوانه شد آن سلسله مشکین کو

                            دل ز ما گوشه گرفت ابروی دلدار کجاست

                                                    ساقی و مطرب و می جمله مهیاست ولی

                                                                                     عیش بی یار مهیا نشود یار کجاست

                    حافظ از باد خزان در چمن دهر مرنج

                                                  فکر معقول بفرما گل بی خار کجاست