پراکندگی نژادبلوچ دردنیا(بخش اول)

مردم بلوچ یکی از اقوام ایرانی‌تبار ساکن در پاکستان، ایران، و افغانستان هستند. مردم بلوچ به زبان بلوچی سخن م‌یگویند، ‌که یکی از زبانهای شاخه شمال غربی زبان‌های ایرانی است. بیشتر مردم بلوچ، مسلمان اهل سنت هستند.

برخی منابع جمعیت مردم بلوچ را  

 در حدود 10 میلیون تن برآورد ‏کرده اند. که به طور تخمینی ۷ میلیون تن در پاکستان،   ۱ میلیون تن در ایران،300/000نفر در افغانستان،   ۴۳۴ هزار تن در عمان، 200 هزار تن در امارات، و سایر آنان در تاجیکستان، ترکمنستان، زنگبار و دیگر کشورها زندگی می‌کنند.همچنین ‏برخی دیگر از منابع جمعیت بلوچها را ۵۱ میلیون تن تخمین زده‏ اند.

پیشینه

نخستین ظهور بلوچان در آثار تاریخی در کتاب حدودالعالم (۲۸۹م/۲۷۳ق) و نیز در مقدسی (حدود ۵۸۹/م/۵۷۳ق) با نام بلوص است. ∗ در شاهنامه ذکر مسکن این قوم در حدود شمال خراسان امروزی ‌آمده است. در کتابهای جغرافیائی از این قوم (همراه با 

جمعیت کل حدود10میلیون           مناطق دارای جمعیت قابل توجه  

طایفه کوچ - یا قفص) در حدود کرمان یاد می‌شود. پس از آن بر اثر عوامل تاریخی این قوم به کناره‌های دریای عمان رسیده و در همانجا اقامت کردند.

سرزمین مردم بلوچ، معروف به بلوچستان است که میان کشورهای پاکستان، ایران، و افغانستان تقسیم شده‌است. بیشتر مردم بلوچ در ایالت بلوچستان پاکستان، استان سیستان و بلوچستان ‌ایران، و استانهای قندهار و نیمروز ‌افغانستان زندگی میکنند. گروهی از بلوچهای ایران نیز در کرمان، خراسان، هرمزگان، لارستان، و سیستان زندگی ‌می کنند. همچنین بلوچها در کشورهای عربی (به ویژه عمان و امارات) و جنوب غربی پنجاب کراچی سکونت دارند. بعضی مهاجران بلوچ در جستجوی کار و کسب معاش، به گرگان و حتی ترکمنستان و زنگبارتانزانیاهم رفته‌اند و در آن نواحی ‌ساکن شدهاند.

چند ویژگی شاخص که قوم بلوچ ‌را متمایز میسازند عبارتند از:

‌سوزن دوزی از جمله آثار فرهنگی و محصولات هنری زنان بلوچ است.                                                                       

در یک دوره از تاریخ حکومت بلوچستان در دست سه گروه بود: بارکزهی میرلاشاری، مبارکی