«هنگام ولادت حضرت رسول اکرم(ص) فاطمه بنت
اسد نزد آمنه (مادر گرامى
پیامبر)بود.
یکى از آن دو به دیگرى گفت: آیا مىبینى آنچه را
منمىبینم؟دیگرى گفت:
چه مىبینى؟ او گفت: این نور ساطع که ما بین مشرق
ومغرب را فرا گرفته است!
در همین حال، ابوطالب(ع) وارد شد و به آنها گفت:
چرا
در شگفتید؟ فاطمه بنت اسد ماجرا را به گفت. ابوطالب به او
گفت: مىخواهى
بشارتى به تو بدهم؟ او گفت: آرى. ابو طالب گفت:از
تو فرزندى به وجود خواهد
آمد که وصى این نوزاد، خواهد بود 
حضرت امام جعفر صادق علیه السلام رئیس مذهب جعفرى ( شیعه )
در روز 17ربیع الاول سال 83 هجرى چشم به جهان گشود .
پدرش امام محمد باقر ( ع ) و مادرش "ام فروه" دختر قاسم بن
محمد بن ابى بکر مىباشد.
کنیه
آن حضرت : "ابو عبدالله" و لقبش "صادق" است . حضرت صادق
تا سن 12
سالگى معاصر جد گرامیش حضرت سجاد بود و مسلما تربیت
اولیه او تحت نظر
آن بزرگوار صورت گرفته و امام ( ع ) از
خرمن دانش جدش خوشهچینى
کرده است .
پس از رحلت امام چهارم مدت 19 سال نیز در
خدمت پدر بزرگوارش
امام محمد باقر ( ع ) زندگى کرد و با این ترتیب
31 سال از دوران عمر خود
را در خدمت جد و پدر بزرگوار خود که هر یک از
آنان در زمان خویش
حجت خدا بودند ، و از مبدأ فیض کسب نور مىنمودند
گذرانید .
بنابراین صرف نظر از جنبه الهى و افاضات رحمانى که هر
امامى
آن را دار مىباشد ، بهرهمندى از محضر پدر و جد بزرگوارش موجب
شد
که آن حضرت با استعداد ذاتى و شم علمى و ذکاوت بسیار ، به
حد
کمال علم و ادب رسید و در عصر خود
بزرگترین قهرمان علم و دانش گردید
.